Het vaccin wordt vandaag de dag gegeven als een onderdeel van de BMR-vaccin. De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) beveelt aan om de eerste dosis toe te dienen op een leeftijd van één tot anderhalf jaar oud met een tweede dosis ten minste na het derde jaar. Zwangere vrouwen worden in de meeste gevallen getest op hun immuniteit voor rodehond. Dit gebeurt zo vroeg mogelijk in hun zwangerschap. Vrouwen blijken vatbaar te zijn wanneer zij niet in zijn geënt nadat de baby is geboren is omdat het vaccin een levend virus bevat.
Het vaccinatieprogramma is behoorlijk succesvol geweest. Een heleboel landen verklaren dat de ziekte is geëlimineerd. Niet alleen de aangeboren maar ook de verworven vormen van rodehond zijn namelijk in veel ontwikkelde landen geëlimineerd. Alleen in een aantal ontwikkelingslanden, waar het vaccin niet, of niet voldoende, voor handen is kan rodehond nog vrijelijk mensen infecteren en slachtoffers maken onder de ongeboren kinderen.
Maar ook op plaatsen waar men, om bijvoorbeeld een religieuze reden, kinderen niet in wil laten enten tegen het virus kan rodehond nog altijd de kop opsteken. Hier zijn eveneens de ongeboren kinderen vaak het slachtoffer omdat zij aangeboren afwijkingen op kunnen lopen doordat hun niet gevaccineerde, en dus tegen de ziekte niet beschermde, moeder met de rodehond besmet is geraakt. Toch is dit voor veel mensen die op dergelijke plaatsen wonen geen reden om alsnog hun kinderen te laten vaccineren, zij zien het immers als de wens van een, door hen aanbeden, opperwezen dat het betreffende kind dit lot zal treffen.