Het verloop van de ziekte houdt in: plotselinge koorts samen met keelpijn, hoofdpijn, misselijkheid en overgeven, één dag na het uitbreken van roodvonk ontstaan er op de huid op plaatsen op het lichaam die warm zijn donkerrode spikkels welke in bepaalde gevallen gaan jeuken maar men heeft eveneens opvallend rode wangen, dit is het zogenaamde roodvonkmasker’ met daarbij een witte driehoek rondom de mond en onder de neus. Na vijf dagen zullen de vlekjes en de koorts verdwijnen. Op het hoogtepunt van roodvonk is de tong gezwollen en vuurrood (de zogeheten aardbeientong), de patiënt heeft dan bovendien geen eetlust, en transpireert overmatig. Na het doormaken van de ziekte treedt in de meeste gevallen een flinke vervelling van de aangedane huid op.
Symptomen die dus bij roodvonk op kunnen treden zijn: koorts, keelpijn, een zogenaamde aardbeien- of frambozentong, hoofdpijn, gezwollen amandelen, overgeven, over de huid verspreid liggende rode vlekjes en vervelling van de voetzolen en de handpalmen.
Roodvonk kent in de regel een spontane genezing zonder enige restletsels (na een aantal dagen) maar eventueel kan een arts besluiten om antibiotica voor te schrijven en dan met name gewone penicilline waarvoor streptokokken zonder uitzondering gevoelig voor zijn. Een vaccin tegen roodvonk bestaat er tot op dag van vandaag echter nog niet.
In zeldzame gevallen ontstaat er ten gevolge van roodvonk een glomerulonefritis of acuut reuma. Er is in geen enkel geval aangetoond dat een behandeling met behulp van antibiotica de kans daarop af doet nemen. De oorzaak ligt namelijk in stoffen welke het lichaam zelf in antwoord op de infectie aan heeft gemaakt.