Op het moment dat een kind uiteindelijk dan toch zindelijk is geworden is dit nog geen volledige garantie dat het in geen enkel geval meer in zijn, of haar, bed zal plassen. Een kind kan bijvoorbeeld door het hebben van een (enge) droom of doordat het zich niet helemaal lekker voelt per ongeluk tijdens de slaap de urine lozen met een nat bed als gevolg.
Op het moment dat het bedplassen iedere nacht gebeurt ontstaat er na een bepaalde tijd een probleem. Want wanneer een kind de leeftijd van zo’n vijf of zes jaar bereikt heeft zou het immers normaal gesproken wakker dienen te worden op het moment dat de urineblaas dusdanig gevuld is dat er een prikkel gegeven wordt om deze leeg te gaan maken. Om een wat ouder kind te kunnen helpen niet langer meer in zijn, of haar, bed te plassen zijn er zogeheten plaswekkers verkrijgbaar waarbij men een sensor in de onderbroek wordt geplaatst. Zodra het kind dus gedurende de slaap wat urine gaat verliezen dan zal deze wekker een bepaald signaal af gaan geven waardoor het kind wakker zal worden en naar het toilet kan gaan om daar te gaan plassen.
Zeker wat oudere kinderen kunnen erg onzeker worden van het bedplassen. Ze zijn dan ook niet gebaat bij straf of smaad maar wel bij een goede begeleiding en met geduld.