Teken* dragen in sommige gevallen de bacterie Borrelia burgdorferi bij zich. Door een beet van een teek kan een mens dan ook met de borrelia worden geïnfecteerd. Daarna ontstaat een symptomencomplex dat de ziekte van Lyme genoemd wordt.
Hoewel de ziekteverschijnselen reeds aan het begin van de twintigste eeuw in Europa beschreven zijn, werd borrelia burgdorferi pas in het jaar 1982 ontdekt. Inmiddels staat vast dat er een aantal verschillende varianten van deze bacterie bestaan, welke zeer waarschijnlijk ook diverse verschijnselen tot gevolg zullen hebben. Bij verschijnselen aan de is er dikwijls sprake van borerellia afzelii en bij neuroborreliose van borrellia garinii. In de Vereniggde Staten komt een variant voor welke met name gewrichtsklachten tot gevolg heeft; de soorten in Europa geven meer frequent huidverschijnselen.
De microbiologie van de bacterie is erg ingewikkeld en de kennis op dit vlak laat nog veel gaten zien. Ieder jaar verschijnen er echter een heleboel wetenschappelijke publicaties over de ziekte van Lyme en de bacterie die hier verantwoordelijk voor is. Uit recent wetenschappelijk onderzoek is vast komen te staan dat borrellia burgdorferi onder ongunstige omstandigheden over kan gaan in een cystevorm welke minder gevoelig is voor de werking van de meest ingezette antibiotica.
De ziekte van Lyme heeft een grillig verloop en behoort tot de systeemziekten en kent een heleboel verschijningsvormen. Het is inmiddels mogelijk om de bacterie te kweken en in veel van de gevallen lukt het om het DNA van deze bacterie aan te tonen met behulp van een PCR-reactie. Zowel voor diagnosticeren als voor het geven van de definitie van genezing of vaststellen van het effect van de behandeling is er nog geen standaard bepaald.