Wat de oorzaken van autisme betreft, zijn er nog slechts weinig wetenschappelijk goed onderbouwde conclusies gevormd. De benaming autisme kan voor verwarring zorgen omdat men er in sommige gevallen klassiek autisme mee aan wil duiden en soms alle autismespectrumstoornissen (ASS),ermee worden bedoeld:
Klassiek autisme wordt ook vaak als de Autistische stoornis genoemd maar staat daarnaast ook bekend als het syndroom van Kanner en als Hoogfunctionerend autisme (HFA). Daarnaast kent men nog het syndroom van Asperger en vioor alle gevallen waarvoor men geen oorzaak heeft weten te vinden gebruikt men de termen Pervasieve ontwikkelingsstoornis, niet anders omschreven (PDD-NOS), meervoudig complexe ontwikkelingsstoornis (McDD) en Atypisch autisme.
Hewel het aandoeningen zoals het syndroom van Rett en de desintegratiestoornis van de kinderleeftijd bij de pervasieve ontwikkelingsstoornissen in worden gedeeld, worden deze in de regel niet tot het autismespectrum gerekend omdat het ziektebeelden zijn, waarbij autistisch gedrag maar een verschijnsel is.
In Engeland werd halverwege van de vorige eeuw reeds over autisme geschreven. Daarvoor werden personen met autisme als eenzelvig of psychotisch aangeduid. De Amerikaanse kinderpsychiater Leo Kanner beschreef echter in het jaar 1943 als eerste het infantiel of het vroegkinderlijk autisme. Hij heeft de term overgenomen van de Zwitserse psychiater Eugen Bleuler. Deze gebruikte de term echter voor patiƫnten die schizofreen waren en die moeite hadden om met andere personen in contact te komen. Pas in het jaar 1989, door het succes van de film Rain Man, kwam er meer aandacht voor de diagnose en de erkenning van volwassen mensen, met een normale intelligentie.
Zo* kunnen er bijvoorbeeld gedragstherapeutische- en psychologische behandelingen worden gegeven die zich richten...