Bij een tweedegraads verbranding kan een oppervlakkige en diepe brandwond ontstaan. De oppervlakkige verbranding is nat, pijnlijk en rood, ook kunnen er blaren vormen. Bij een diepe verbranding kijk je op de lederhuid waardoor je roodachtig witte kleur ziet, de wond is erg pijnlijk. Bij een derdegraads verbranding voelt men geen pijn omdat de zenuwen aangetast zijn, de wond is diep en ziet er zwart- wit uit. De huid is droog en ziet er lederachtig uit. Bij een derdegraads verbranding is snelle opname nodig in het ziekenhuis of brandwondencentrum. Heb je een brandwonden deken leg deze dan over het slachtoffer heen, doe voor de rest niets.
Bij eerste- en oppervlakkige tweedegraads verbrandingen is koelen het belangrijkste. Doe dit niet met ijskoud- maar met lauw water. Het koelen moet minimaal tien minuten, met elk soort water dat voorhanden is. Maak nooit kleding los die vastzit aan de huid, je verergert de wond met het lostrekken van de huid en verhoogt de kans op infecties. Zit de kleding los trek deze dan uit onder het koelen. Doe een luier uit als hete vloeistof de oorzaak is van een verbranding. Met het opnemen van het hete vocht kan de verbranding toenemen. Dek brandwonden af met steriel gaas of een schoon gewassen theedoek. Dek een diepe tweedegraads verbranding ook zo af en bel de huisarts of de hulpdienst. Kijk bij open brandwonden goed uit voor infecties. Let bij het koelen van een eerste- en oppervlakkige tweedegraads verbranding op dat er geen onderkoeling ontstaat. Baby’s, kleine kinderen en ouderen zijn hier risicogroepen.