Bij het idee dat een bezoek gebracht moet worden aan een openbare ruimte of als de confrontatie steeds dichterbij komt, kunnen er bij de agorafobie patiënt al voortekenen zijn. Vaak is het niet mogelijk om als patiënt alleen de deur uit te gaan en moet er een begeleider mee. Velen die lijden aan agorafobie proberen zoveel mogelijk allerlei openbare plaatsen te vermijden. Zij hebben heel veel moeite om winkels te bezoeken, deel te nemen aan het openbaar vervoer. Liften, tunnels en bruggen worden vermeden en zij zoeken zo snel mogelijk een veilig heenkomen. Deze aandoening kan zo hevig zijn dat het gezinsleven er onder gaat lijden, de sociale contacten minder en minder worden en de patiënt zich niet kan handhaven in zijn beroep. De patiënt durft dan niet meer het huis uit.
In sommige gevallen is het probleem van korte duur en verdwijnt het vanzelf. Hulp van buitenaf is dan niet noodzakelijk, maar blijft de agorafobie dan is hulp van deskundigen nodig. In de meeste gevallen is er een oplossing te vinden voor het probleem. Agorafobie kan behandeld worden met behulp van medicijnen die de angst verminderen. Daarnaast zal een therapie nodig zijn, waarbij geprobeerd wordt de denkpatronen van de patiënt te wijzigen of de patiënt minder gevoelig te maken voor bedreigende situaties. Familieleden en vrienden kunnen veel betekenen voor mensen met agorafobie. Een andere mogelijkheid is contact te zoeken met zelfhulpgroepen, die opgezet zijn voor mensen met soortgelijke problemen. Met lotgenoten praten en het probleem bespreekbaar te maken, geeft menig patiënt een steun in de rug.